Achtergrond

Myositis ossificans is een goedaardige aandoening die vrijwel altijd ontstaat na een eerder doorgemaakt trauma. Er bestaat ook een variant waar trauma geen rol speelt. Het is een ziektebeeld waarbij er kraakbeen of bot ontstaat in spieren of vetweefsel. Het komt met name voor bij jongvolwassenen en mannen zijn vaker aangedaan dan vrouwen. Myositis ossificans bestaat uit drie fases. In de eerste fase vormt er een zwelling binnen enkele weken na een trauma, we noemen dit de vroege fase. Deze zwelling stopt met groeien en nadien ontstaat een stevige zwelling op dezelfde plek, we noemen dit de intermediaire fase, dit is meestal 4 tot 8 weken na het trauma. De zwelling is hard omdat er zich bot of kraakbeen vormt, dit kunnen we dan vaak op de röntgenfoto zien. In de laatste fase, de rijpingsfase begint zich sterker bot te vormen en wordt het nog beter zichtbaar op de röntgenfoto. Myositis ossificans komt met name voor in de grote bilspier, het bovenbeen en de bovenarm.

Symptomen

De meest voorkomende klachten van myositis ossificans zijn:

• Een harde zwelling.
• Pijn rondom de zwelling.

Ga naar de huisarts als je een zwelling hebt die niet vanzelf weg gaat of als je je zorgen maakt.

Diagnose

De diagnose myositis ossificans wordt vaak gesteld door een combinatie van beeldvormend onderzoek:

• Röntgenfoto: Op een röntgenfoto kan je bot goed zien. Daarom kan je een langer bestaande myositis ossificans vaak op een röntgenfoto goed beoordelen, is de myositis ossificans zich nog aan het vormen kan het beeld soms nog minder duidelijk zijn. Het vormen is vaak in de eerste weken na het trauma.
• CT scan: Op een CT scan kan je de grootte van de myositis ossificans goed beoordelen.
• MRI scan: Een MRI scan kan soms nodig zijn om te bepalen in welke fase de myositis ossificans is en andere diagnoses uit te sluiten.

Behandeling

De behandeling van myositis ossificans kan afhangen van de grootte, locatie en symptomen.

• Conservatief: de behandeling is meestal conservatief, dat wil zeggen dat een operatie niet nodig is. Vaak zie je dat er na 1 jaar afname is van de zwelling doordat het lichaam het bot vanzelf opruimt.
• Operatief: als de afwijking op het röntgenonderzoek niet groeit en de klachten niet verbeteren met conservatieve therapie kans soms een operatie nodig zijn. Bij een operatie verwijderen we de zwelling. Na een operatie bestaat er een kans dat de zwelling weer terug komt, vooral als de operatie in een te vroege fase wordt gedaan.